SEPTEMBARSKI SUSRET 2023

Nj.K.V. Prestolonaslednik Aleksandar, naslednik prestola, rođen je na jugoslovenskoj teritoriji pošto je britanska vlada po naređenju premijera Ser Vinstona Čerčila proglasila apartman 212 hotela Kleridžiz za jugoslovensku teritoriju. Njegova Svetost Patrijarh srpski Gavrilo krstio je novorođenog Prestolonaslednika u Vestminsterskoj opatiji, a kumovi su bili Kralj Džordž VI i NJ.V. Kraljica Elizabeta II. NJ.K.V. Prestolonaslednik Aleksandar školovao se u školi Triniti (Njujork, SAD), Mari Žozeu (Marie-José), Švajcarska, Le Rozeju (Le Rosey), Švajcarska, Vojnoj akademiji Kalver (Culver Military Academy), Indijana, SAD, Gordonstonu (Gordonstoun School), Škotska i Milfildu (Millfield), Engleska. Potom je stupio u Kraljevsku vojnu akademiju Velike Britanije. Od 1966. godine, kao oficir britanske vojske u kojoj je napredovao do čina kapetana, služio je u 16./5. puku Kraljevskih Kopljanika na Bliskom Istoku, u Italiji, Zapadnoj Nemačkoj i Severnoj Irskoj. Pošto je napustio vojnu službu 1972. godine, Prestolonaslednik Aleksandar, koji govori nekoliko jezika, posvetio se međunarodnoj poslovnoj karijeri. Godine 1991. Prestolonaslednik Aleksandar u pratnji svoje supruge NJ.K.V. Princeze Katarine i sinova NJ.K.V. Princa Petra, NJ.K.V. Princa Naslednika Filipa i NJ.K.V. Princa Aleksandra doputovao je u Srbiju. Tom prilikom oduševljeno su ih pozdravile stotine hiljada ljudi koji u Prestolonasledniku vide oličenje svega najboljeg za demokratsku budućnost u obliku ustavne parlamentarne monarhije. Pre revolucionarnih promena 5. oktobra 2000, Prestolonaslednik je posetio Srbiju 1992, 1995. i 2000. godine. On je takođe posetio Crnu Goru i Kosovo i Metohiju 1999. godine, a Bosnu i ponovo Crnu Goru 2000. godine. Prestolonaslednik sa porodicom živi u Kraljevskom dvoru u Beogradu od jula 2001. godine. Kao ubeđeni borac za demokratiju i ljudska prava, Njegovo Kraljevsko Visočanstvo je odlučio 1989. godine da se veoma aktivno pridruži borbi svog naroda da se oslobodi nasleđa decenija diktature i autoritarnih režima. Prestolonaslednik Aleksandar imao je sastanke i bio u stalnom kontaktu sa demokratskom opozicijom i demokratski orijentisanim ljudima širom bivše Jugoslavije. U novembru 1999. godine Prestolonaslednik je sazvao u Budimpešti veliku konferenciju demokratske opozicije. Posle Budimpešte, usledio je sastanak u Banja Luci u januaru 2000. godine. U aprilu iste godine Prestolonaslednik je sazvao veliki ključni skup u prestonici Grčke, Atini.Posle konferencije u Atini, Prestolonaslednik i vođe opozicije prisustvovali su simpozijumu u Školi za državnu upravu „Džon Kenedi“ Univerziteta Harvard. Ovi sastanci doveli su do ubedljive izborne pobede tadašnje srpske opozicije na septembarskim izborima 2000. godine. Prestolonaslednik Aleksandar neumorno doprinosi saradnji i jedinstvu među demokratskim političkim strankama u procesu preobražaja svoje otadžbine u jedno istinski demokratsko društvo za sve građane, bez obzira na njihovo političko ubeđenje, veroispovest i etničko poreklo. Njegovo Kraljevsko Visočanstvo venčao se 1972. godine u Vilamanrike de la Kondesa (Villamanrique de la Condesa) u Španiji sa Njenim Carskim i Kraljevskim Visočanstvom Princezom Marijom da Glorijom od Orleana i Bragance, iz brazilskog Carskog Doma. U tom braku rođena su tri sina: najstariji – Princ Petar – rođen 1980. godine u Čikagu, u američkoj državi Ilinois, i blizanci – NJ.K.V. Princ Naslednik Filip i Princ Aleksandar – 1982. godine u Ferfaksu, u američkoj državi Virdžinija. Brak je okončan 1983. godine. Prestolonaslednik se oženio 1985. godine u Londonu Katarinom Batis iz Atine. Kum na venčanju bio je Njegovo Veličanstvo grčki Kralj Konstantin, a svedok je bio NJ.K.V. Princ Tomislav od Jugoslavije, stric Prestolonaslednika Aleksandra. Venčanje je obavljeno u Srpskoj pravoslavnoj crkvi u Londonu. 15. maja 2015, dekretom predsednika Republike Fransuske, Njegovo Kraljevsko Visočanstvo Prestolonaslednik Aleksandar odlikovan je najvišim francuskim odlikovanjem, ordenom Legije časti u rangu komandira. Prestolonaslednik i njegova porodica žive u Kraljevskom Dvoru u Beogradu od 17. jula 2001. godine.

Vladislav Cvetković je Direktor za poslovno savetovanje u „PricewaterhouseCoopers“ u Beogradu od 2013. godine. Obavljao je funkciju Direktora Agencije za Privatizaciju u periodu 2009 – 2013, rukovodeći svim poslovima u Agenciji, uključujući i unapređenja regulative privatizacije. U periodu 2001-2007. angažovan je u Narodnoj Banci Srbije i Agenciji za osiguranje depozita, kao savetnik Guvernera i vodeći savetnik za privatizaciju banaka. U ovom periodu vodio je veći broja projekata vezanih za reformu bankarskog sektora i bio direktno uključen u formulisanje i uspešno sprovođenje strategije i samu privatizaciju značajnih finansijskih institucija u Srbiji, kao i rukovodilac projekta najveće privatizacije u Srbiji do danas (akvizicija Mobi63 od strane Telenora). U periodu 2004-2005. obavljao je funkciju člana Saveta Narodne Banke Srbije, a 2006–2009. funkciju Predsednika Upravnog Odbora Komercijalne banke. U periodu 1994-2000. radio na poslovima finansijskog konsaltinga u Deloitte-u. Na Ekonomskom Fakultetu u Beogradu izvodio je nastavu na katedri za Poslovne finansije i računovodstvo.

Aleksandar Jakovljević se pridružio kompaniji Filip Moris 2015. godine gde je do sada obavljao funkcije finansijskog direktora za tržište Jugoistočne Evrope, kao i finansijskog direktora za tržišta Ukrajine, Kavkaza i Moldavije. Pre toga bio je na funkcijama finansijskog i generalnog direktora u internacionalnim kompanijama.

Goran Vesić rođen je 1969. godine u Kruševcu, a odrastao u Mariboru, u Sloveniji, i Kraljevu. Osnovnu školu i Gimnaziju završio je u Kraljevu, a diplomirao je na Pravnom fakultetu u Beogradu. Bio je stažista Evropske fondacije Robert Šuman u Evropskoj komisiji i Evropskom parlamentu 1999. godine. Od februara do septembra 1997. bio je član Izvršnog odbora Skupštine grada Beograda, a od 1996. do 2000. odbornik Skupštine grada Beograda. Bio je poslanik Narodne skupštine Republike Srbije od 2000. do 2003. godine, od 2001. do 2002. predsednik Administrativnog odbora Narodne skupštine Republike Srbije, od 2001. do 2003. savetnik saveznog ministra unutrašnjih poslova SR Jugoslavije i zamenik predsednika Odbora za odbranu i bezbednost Narodne skupštine Republike Srbije, a savetnik ministra odbrane Državne zajednice Srbija i Crna Gora od 2003. do 2004. godine. Bio je član Komisije za podelu vojne imovine između Srbije i Crne Gore nakon prestanka postojanja SR Jugoslavije i nastanka Državne zajednice Srbija i Crna Gora u periodu od 2003. do 2004. godine. Na funkciji odbornika Skupštine gradske opštine Vračar bio je od 2004. do 2008. godine. Bio je sekretar Privremenog organa grada Beograda koji je imenovala Vlada Republike Srbije u periodu od novembra 2013. do aprila 2014. godine, član Upravnog odbora Privredne komore Beograda od 2013. do 2014. godine. Za odbornika Skupštine grada Beograda biran je na izborima održanim 2014, 2018. i 2022. godine. Od 2014. do 2018. godine bio je gradski menadžer Grada Beograda, a od 2018. do 2022. godine obavljao je funkciju zamenika gradonačelnika Grada Beograda. Od 1994. do 1997. godine bio je šef Kabineta predsednika Demokratske stranke Zorana Đinđića. Učestvovao je u izbornim kampanjama u Crnoj Gori od 1997. do 2000, kao i u izbornoj kampanji u Republici Srpskoj 1997. godine. Posle 2004. godine aktivno je učestvovao u izbornim kampanjama u Sloveniji, Bugarskoj i Severnoj Makedoniji.Na njegov predlog Grad Beograd i Biblioteka grada Beograda ustanovili su nagradu Beogradski pobednik za najbolji roman napisan na srpskom jeziku i nagradu „Dušan Radović” za najbolje delo dečije književnosti. Počasni je član Udruženja književnika Srbije. Inicijator je osnivanja Fondacije za decu i omladinu Beograda „Gnezdo” i Fondacije za mlade talente Grada Beograda. Predsednik je Organizacionog odbora manifestacije „Dani slobode” od 2018. do 2022. godine, u okviru koje se, na njegovu inicijativu, prvi put počelo sa zajedničkim proslavljanjem 20. oktobra, dana kada je Beograd oslobođen u Drugom svetskom ratu, i 1. novembra kada je Beograd oslobođen u Prvom svetskom ratu. Bio je urednik srpskog izdanja knjige bivšeg američkog predsednika Baraka Obame „Smelost nade” 2008. godine. Redovni je kolumnista dnevnog lista „Politika”. Objavio je tri knjige i jednu brošuru. „Knjiga o Beogradu”, koja je objavljena 2019. godine, izdata je u dva izdanja i prevedena na engleski, ruski i kineski jezik. „Knjiga o Beogradu 2” objavljena je 2022. godine i prevedena je na engleski jezik. Knjigu „Varoš beogradska” izdao je 2021. godine, a „Vodič za političku komunikaciju sa biračima” u izdanju Fondacije za srpski narod i državu objavio je 2021. godine. Po njegovoj „Knjizi o Beogradu“ 2021. godine snimljena je dokumentarna TV serija „Beogradske priče”, čiji je scenarista. Bio je predsednik Upravnog odbora JKP „Gradsko zelenilo” od 1997. do 1999, Upravnog odbora JKP „Gradske pijace” od 2000. do 2002. i Upravnog odbora JP „Ada Ciganlija” od 2002. do 2006. godine. Član Upravnog odbora brokersko-dilerskog društva „AB Invest” bio je od 1997. do 2000. godine, a član Nadzornog odbora kompanije Jugoslovensko rečno brodarstvo od 2001. do 2005. godine. Bio je izvršni direktor kompanije Wireless media d.o.o. od 2004. do 2008. godine, i član Odbora savetnika kompanije International communication partners od 2008. do 2014. godine. Dobitnik je Svetosavske nagrade 2018. godine za doprinos nauci i obrazovanju u Republici Srbiji. Potpredsednik Komisije za Memorijalni centar „Staro sajmište“ bio je u periodu od 2014. do 2018. godine i jedan je od pisaca Zakona o memorijalnom centru Staro sajmište. Na njegov predlog je Skupština grada Beograda utvrdila 10. maj kao Dan sećanja na žrtve Holokausta u Beogradu. Inicijator je saradnje Istorijskog arhiva Beograda i Svetskog memorijalnog centra Holokausta „Jad Vašem“ i Memorijalnog muzeja Holokausta iz Vašingtona. Dobitnik je 2018. godine Povelje „Jozef Žamboki daruje građanima Beograda i Srbije”, koju dodeljuju Kneset, parlament Izraela, i Ministarstvo inostranih poslova Izraela za izuzetan doprinos jačanju međudržavnih odnosa i kulturnih veza dveju zemalja. Na izborima za Narodnu skupštinu Republike Srbije koji su održani 3. aprila 2022. godine izabran je za narodnog poslanika. Član je Predsedništva i Glavnog odbora Srpske napredne stranke.